2 juli
Vanmorgen gewoon naar werk… gewoon? Wel naar werk.
Mijn ding gedaan, ge en besproken wat moest en rond 12:30 naar huis.
Thuis eerst geluncht en toen geprobeerd te gaan werken en dat lukte niet. Zenuwachtig, nerveus: wat als de MRI uitzaaiingen en andere ellende laat zien???
14:55 bij de chirurg, werd een half uur later… spannend, spanning en oncomfortabel. Samen met twee knopen in onze buiken; gewoonlijk raken we nooit uitgepraat en nu stil.
Aan de beurt. Hoe voelen jullie je? Gespannen. Okay, aardig nieuws ( zie het korte blog)
Aardig is dan ineens met chemo, operatie , anti hormonen, kortom alles. Maar vooral voor het eerst met chemo, dat is nieuw.
Chemo was nog niet aan de orde geweest. Bang van! Ellende en ziek zijn: wil ik niet.
Net als een ander koppel dat zat te wachten: "mevrouw huppelde pup ? Ehhhh, we zijn er wel, maar willen dat niet". Dat voelen wij ook
We willen hier niet zijn, willen op vakantie van 16 juli tot 6 augustus naar Italië met de tent. Dat gaat hem niet worden…. Inmiddels een paar uur verder en dus bedenken wat er wel kan.
Twee dag later bedenk ik mij, wat gaat een week verschil voor de borst maken? Gaan we voor strijden !
Zo verandert onze verwachting, de mogelijkheden steeds en zoeken wij naar de beste mogelijkheden om samen weg te zijn en te genieten van niks, tentje, lekker eten en de rest
Inmiddels voel ik me de secretaresse van een stel borsten, maar niet die van mij!