Gister thuis gekomen in de wetenschap dat het deze week gaat gebeuren.
Vanmorgen om 08.50 melden wij ons in Hoorn bij poli 50. Dachten te verdwalen tot wij het herkenden: hier was ook de MRI! Grappig hoe je vergeet waar je een paar weken geleden bent geweest.
Exact op tijd "mevrouw Eek"! Steeds denken wij nog dat het niet voor ons is, om vervolgens als makke schaapjes achter de verpleegkundige aan te lopen. Keer op keer enorm lieve mensen die de tijd nemen, gastvrij zijn en het gevoel geven dat je welkom bent.
"Weet u waarom u hier bent? Ehhh niet echt iets met magneetjes". Het blijkt om een nieuwe manier van markeren van de kanker te gaan. Ook de oude manier krijg ik vrijdagochtend nog mee, een draadje in mijn borst om de kanker te lokaliseren. Blijkt dat met eigen ogen gezond vlees niet van kanker is te onderscheiden en dat ze dus de kanker moeten lokaliseren/markeren om te weten waar ze moeten snijden. Vreemd, dacht altijd dat het verschil ook met eigen ogen wel zichtbaar zou zijn.
Dus.... op het bed naast het echo apparaat als de radiologe binnenkomt. Ook weer heel aardig en reuze relaxed. Met de echo de kanker gelokaliseerd, met een pen aangegeven op mijn borst waar de verdoving in moet. Verdoving is net als bij de tandarts, prikje prikt maar het inspuiten voel je.
"Meneer, kunt u tegen naalden, ja hoor". Wij houden elkaars hand vast en weten niet wat er gaat gebeuren. Vervolgens krijg ik een klein sneetje en wordt het magneetje ingebracht. Overigens niet voordat ie eerst gevallen is en opnieuw aan de naald moest worden bevestigd, maar een beetje improviseren is altijd leuk. Beetje gerommel en geklooi en op het beeldscherm zie je de boel bewegen en niet echt lekker meegeven, maar prima te doen. Op het niet verdoofde deel kriebelt en kruipt het beetje bloed naar beneden.
Vervolgens nog een mammografie om te zien of de magneet goed aangeeft waar de kanker zit en weg moet. Magneet zit prima op z'n plek en wij nemen afscheid, tot vrijdag!
Reactie plaatsen
Reacties