Vanmorgen om 0745 melden bij de centrale balie en door naar de dagopname voor volwassen. Vol goede moed met z’n tweetjes naar Hoorn.
Herhaling van vragen om te dubbelchecken dat ik ben wie ik ben, weet waarom ik hier ben en dat de juiste borst wordt behandeld.
Patiënten vervoer, nooit van gehoord maar dat zijn vrijwilligers die je rondrijden in een rolstoel, met jurk.
Toen in de ziekenhuinhuis jurk, met de rolstoel over de gangen naar de radioloog voor het plaatsen van de tweede marker, de draad. Dat viel ff tegen, ging niet meteen goed en het gerommel was pijnlijk.
Vervolgens met dikke stift, diepte en locatie op mijn borst geschreven en weer een mammografie om te zien of ie goed zit: helemaal!
Mitella om. Dit om te voorkomen dat de draad verhuist en niet meer op de juiste plek zit en wachtend in de rolstoel om terug naar de zaal te gaan. Dachten na 10 minuten doen we zelf wel ff en liepen op mijn advies de verkeerde kant op: verrassend na een vakantie waarin we vaker wel dan niet zijn verdwaald 🤪.
Eenmaal terug bij af, betrapt door de mevrouw van vervoer: ik breng u terug.
Terug op zaal ging het ineens snel en sloeg de schrik toe. Ik kon meteen door naar de ok. Eerst een knuffel met mijn lief en toen naar de ok. Na nog twee knuffels, de prep en een half uur later onder zeil.
Nu wakker, witte boterham met pindakaas (eet ik dus echt nooit, maar heerlijk) en koffie en nu wachten tot ik weg mag!!
ik mag naar Over een half uur komen Dot en Arvid me halen, yeahhhh
Pijn allemaal prima te doen, operatie gelukt en twee poortwachters weggehaald.
Inmiddels weer een half uur verder. Geplast, temperatuur, saturatie en bloeddruk in orde. Nu wachten tot ik naar huis mag!
Reactie plaatsen
Reacties
Met WiFi heb ik nu in Oostenrijk je verhaal gelezen. Je bent heel ver weg, maar je heerlijke, eerlijke woorden maken je dichtbij. Ik lees je optimisme en relativeringsvermogen. Jij komt er wel! Ik volg je. En Wout ook.