Niet dat ik nou heel erg had nagedacht over wat er allemaal zou (kunnen) gebeuren, maar dat mijn haar ging groeien tijdens de chemo is toch wel een leuke verassing 😊
Jammer is wel dat het onzichtbaar groeit. Dat wil zeggen dat je het ziet als je heel goed kijkt, een witte pluizige dons, als stekeltjes alle kanten op en als je niet heel goed ijkt zie je dus niks. Daaronder voel ik stoppels, deze lijken wel kleur te hebben, maar groeien langzaam.
Ben dus net een lasagne pot met bolletjes, omstebeurt een nieuwe laag dons. De gedachte is dat wanneer het wat kleur heeft de hoofddoeken afkunnen. Met de komst van haar, gaat het ook kriebelen en ben ik er wel klaar meer.
Met het hele wekelijkse chemo verhaal ben ik wel klaar! De woensdagen weer terug en met heel kort haar lekker in de wind op de fiets!
Dan ff over de fiets. Niet nagedacht over allerlei rampscenario’s maar wel over bijvoorbeeld het onderhouden van mijn conditie. Niet dat dit nou heel erg geholpen heeft, want elke trap of afstand is reden om buiten adem op de bestemming aan te komen. Wel heeft het een heerlijke elektrische fiets opgeleverd! Heb altijd de schurft aan fietsen gehad; het moest altijd en ik had altijd wind tegen. Nu fiets ik vrijwillig, gezellig met mijn lief en nooit meer wind tegen!